1 november 2010
15 oktober 2010
another verslag
Fingermarks---Pécs---Hongarije---2010---Merijn Bolink
De uitnodiging om aan het handschoenenproject mee te doen kwam ook voor mij als een exotische verrassing, ik had nog nooit een handschoen ontworpen of zelfs maar het verlangen daartoe gehad. Des te leuker leek het me er aan mee te doen en ik heb er geen spijt van, het werd een fantastische week vol inspiratie en verrassingen.
De vraag diende zich aan in hoeverre ik me als ontwerper dan wel als beeldhouwer zou manifesteren. Het is in mijn carrière een actueel dilemma en deze week in Pécs zou wel eens van doorslaggevend belang kunnen zijn voor die uitkomst daarvan, in elk geval op korte termijn.
Deelnemers aan dit project werden twee aan twee aan een fabriek gekoppeld. Samen met sieradenontwerpster Ela Bauer werd ik gekoppeld aan de fabriek 'Szom Hor'. Met Ela voelde ik meteen een geestverwantschap en met de staf van de fabriek viel ik ook met mijn neus in de boter: Bernadette, Janos en Aniko waren een feest om mee samen te mogen werken. De match was dus zeer geslaagd.
In de fabriek -meer een atelier zoals Chequita over haar fabriek ook al opmerkte- werden we uitgebreid rondgeleid. Ze produceren er 100.000 handschoenen per jaar, ruim 400 paar per dag en kunnen inmiddels terugkijken op 24.000 geproduceerde ontwerpen, waaronder unica zoals recentelijk voor de excentrieke popdiva Lady Gaga. Bernadette lijkt de spil van de fabriek, spreekt vloeiend Engels en stond altijd klaar om dingen te regelen, evenals haar broer Joseph. Hun vader is een van de twee directeuren, naast de opgewekte en zeer grappige persoonlijkheid Janos, die ooit als leersnijder begon. Aniko is de ontwerpster en technisch brein van de fabriek, meester in het vertalen van ontwerperswensen en in het verzinnen van oplossingen.
Onze werkplek was een tafeltje in de kamer van Janos en Aniko, heel intiem en dat paste uitstekend bij de situatie.
Uit Nederland had ik een paar handen meegebracht, geknipt uit lood, en een stuk of vijftig vormpjes, uit boeken gezaagd. De vormpjes heb ik niet gebruikt, de loden handen wel. Twee paar handen, nog een babyhandje en een verlengde hand werden in het atelier 'ingepakt' met de mooiste kwaliteiten gekleurd leer. De resultaten zijn prachtig en de handen blijken geschikt voor tal van toepassingen: als onderdeel van een sculptuur, als display voor in etalages -omdat alles buigzaam is kan je de hand van alles laten vasthouden, telefoons, sieraden, bestek, sigaren etc. De handen zijn ook bruikbaar als buigbaar sieraad of als speelgoed. Ik ben bezig dit uit te werken en werk nu aan verschillende vormen handen. Lood is wel een moeilijk te verkrijgen produkt in de omgeving van Pécs dus voorlopig zal ik het zelf vanuit Nederland aanleveren.
Omdat ik het toch wilde proberen heb ik ook een paar pogingen gedaan handschoenen te ontwerpen. Eén paar is goed gelukt, eenvoudig te produceren: het sjabloon zit in het archief, kan zo worden uitgevoerd. Bij de andere pogingen bleek ik een beginner en moet ik nog van alles veranderen voor er een bevredigend prototype ligt. Pas tegen het einde van de week kreeg ik de smaak te pakken en ontstond er een zeker inzicht in de mogelijkheden. Ik ben ook hierbij van plan verder met Szom Hor samen te werken en enkele stansen te laten maken voor verschillende toepassingen.
Het komt bij nader inzien heel goed uit dat we pas in september 2011 onze resultaten laten zien. Dan zal er meer te zien zijn en kunnen we al terugkijken op echte resultaten.
Inmiddels kregen we een mail waaruit bleek dat ze onze aanwezigheid bijzonder leuk hebben gevonden en dat het zo stil is nu we weg zijn dus de liefde is wederzijds.
De fabriek heeft ons ook niets in rekening gebracht, we mochten zelfs een paar handschoenen uitzoeken uit het magazijn, als cadeau: een symbolisch gebaar.
Er zijn verder ook geen vaste afspraken gemaakt, alles ligt nog open.
Er is geen betere manier om een land te leren kennen dan door er te werken en geen leukere dan om daar met een zorgvuldig samengestelde groep bevlogen vakmensen in te duiken. Dit was een van de leukste projecten die ik me kan herinneren en ik kan niet vaak genoeg vermelden dat ik de organisatie meer dan dankbaar ben.
14 oktober 2010
.JPG)
Na veel pogingen is het dan toch eindelijk gelukt ik kan gaan bloggen. Alhoewel ik hier niet zo geweldig in ben. Maar goed. Hier mijn verslag van de geweldige reis met geweldige mensen!
Toen ik de uitnodiging kreeg om deel te nemen aan een handschoenen project in Hongarije(Pecs) heb ik geen moment geaarzeld en heb de uitnodiging met beide handen aangenomen.
De mogelijkheid om in een van de nog overgebleven handschoenfabrieken (wetende wat ik nu weet zou ik zeggen Ateliers) te werken bracht mijn ‘ creative juices’ meteen op gang.
Toen het dan eindelijk zover was kon ik niet wachten, maar ik was natuurlijk niet alleen.
Samen met nog 7 andere Nederlandse Kunstenaars en Ontwerpers begon de reis.
In Hongarije maakte ik tijdens het fantastische eerste ontbijt geregeld door Elizabeth kennis met mijn Hongaarse Partner voor die week Dora Palatinus en onze fabrikant Szendelbacher. Het ‘ Atelier’ bevond zich op loopafstand van ons Hotel begreep ik uit de rit ernaartoe en was van buiten niet te herkennen als de plek waar fantastische handschoenen gemaakt worden.
In het ‘ Atelier’ werd ik overspoeld door de heerlijke leergeur en het geluid van naaimachines bemand door een tiental dames. In de knipruimte lagen prachtige stansen,patronen, resten leer op de grond en stonden wederom een tiental mannen en vrouwen met immense scharen uit grote lappen leer patronen te knippen. Wat mij direct opviel was de manier waarop zij het leer hanteerden alsof het ‘ kostbaar goud’ was. Iedere millimeter werd uitgemeten en vervolgens met een precieze die ongekend is gesneden.Ik zou gaan genieten dat werd mij meteen duidelijk!.
Iedereen was ontzettend behulpzaam en nieuwsgierig naar wat wij zouden doen. Dit gold ook voor mij, door het zien van al het mooie leer en de mogelijkheden was ik even het spoor bijster.
Maar dit gevoel verdween snel, door de geweldig sfeer en het zien van de ambachtelijke toepassingen en de manier hoe je dit prachtige leer als een soort tweede huid over alle oneffenheden van de huid en de sieraden kon ‘trekken’, was het voor mij duidelijk dat ik dit in mijn handschoenen wilde verwerken. “ Hidden Treasures”, sieraad elementen zoals porseleinen en zilveren kralen, die bij het dragen van de handschoen zichtbaar worden. Het creëren van ruimtes voor zilveren sieraden of het samenbrengen van handschoenen en zilveren elementen, waardoor er weer een nieuw sieraad gecreëerd werd.
Voor het maken van een handschoen is vakmanschap en passie nodig en dat was hier allemaal aanwezig.Het was een zeer intensieve en inspirerende week, die ik en ik denk wij allen graag nog eens doen om de diepte in te gaan samen met deze parels in Hongarije.
Mijn dank aan Karin, Elizabeth en Jackie, die dit mogelijk hebben gemaakt om deze geweldige groep mensen bij elkaar te brengen, waardoor dit een onvergetelijke week met nieuwe ervaringen en inzichten is geworden.
13 oktober 2010
11 oktober 2010
Other ideas
Next to the design for the factory I have been busy with less applied ideas: the glove as exchangeable-skin (we use the skin of an other animal as protection, can our clothes afterwards be used by other animals as a home?), and I made a sketch animation about the use of waste as glovematerial.
My glove experience
The Pecs-week was an intensive period for me; I never worked abroad before, had no experience with factories, and it was a busy week. In total it was a very energizing experience for me. I found the Fingermarksprogram quite luxurious, with all the meetings and various locations, and one week was actually too short for me to absorb it all.
I was surprised of the scale of the factory: small, personal and craft based. We were warmly welcomed.
All the encounters inspired me, and I decided to work with the moment of meeting. In my opinion a fashionglove has a certain formality; it keeps distance. I wanted to crack that in my design; in my concept two people form a whole, by shaking eachother's righthand, as a puzzle piece that's completed.
8 oktober 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)